FRANKRIJK/
SPANJE
juni/juli 2018
Amiens/weer thuis
Zondag 8 juli 2018
We lopen door het centrum. Alle winkels zijn dicht maar door de terrasjes en de drukte is het er toch gezellig. En overal komen we groepjes Schotten tegen.
De cathedraal is open en we nemen binnen een kijkje. Wat een pracht en praal! Ik kan het niet laten om een kaarsje op te steken. En dan weer verder.
Een paar straten verder zien we dat we wegen worden afgezet. En er lopen een heleboel mensen dezelfde kant op. Nieuwsgierig lopen wij mee. En wat blijkt, de Schotse Piperbands gaan in parade door het centrum. En wij staan vlakbij het vertrekpunt. Prima plaats om het te volgen!
Het is indrukwekkend. Vooral een van de laatste bands. Zij maken vlak voor ons pas op de plaats maar spelen wel door. Iedereen langs de kant begint te klappen. En wat blijkt: zowel op de vlag als op de shirts staat: “Lest we forget! Amiens 1914-2018!” Kippenvel moment! Onvoorstelbaar hoe hier vooral de 1e Wereldoorlog nog leeft.
Eerlijk is eerlijk, na een uur doedelzakken hebben we het wel gehad. We drinken een bakje, kuieren nog even rond en lopen dan weer terug naar de camper. We zetten de stoelen naast de camper, in het park. Een heerlijk plekje met overzicht over het water en de majestueuze Cathedraal aan de overkant.
Na het eten gaan we nog een klein rondje caches zoeken. Er ligt een kleine serie rond en in het park.
En nu zit ik, weer op weg naar huis, in de auto het verhaal af te maken. Want de camperplaats in Amiens had niet voldoende internet bereik. Ach, heb ik ook wat te doen tijdens de lange rit. Alleen de foto’s van Frans zullen even moeten wachten tot we weer thuis zijn….
Amiens
Zaterdag 7 juli 2018
En weer een stukje dichter bij huis. Nadat we in Beauval vertrekken rijden we richting Amiens. We denken dat we er al eerder geweest zijn maar hebben daarbij allebei een ander beeld. We zullen zien. We doen het in elk geval op ons gemakje.
Het is zo’n 300 km maar we rijden er de hele dag op. Even boodschappen doen, uitgebreid lunchen in de camper…. Frans heeft zelfs provisorisch de “foute” waterslang gemaakt zodat we er toch de tank mee vol kunnen gooien. Want die staat op reserve. En een wasbeurtje overslaan is al niet fris maar de wc niet door kunnen spoelen is echt vervelend!
Gelukkig komt het niet zo ver en onderweg bij een servicepunt voor campers kunnen we weer voldoende water innemen voor de rest van de reis. Wordt wel een waterballet met al die gaatjes in de slang maar de tank is toch weer voor 2/3 vol als de munt op is.
Met al ons geteut komen we pas om 19.00 uur in Amiens aan. De camperplaats blijkt een parkeerplaats aan de rand van een park, 500 meter van het centrum. Geen voorzieningen maar die hebben we zelf allemaal bij, onder de bomen, mooi uitzicht en nog gratis ook!
Na het eten gaan we nog een kijkje nemen in het Centrum. We zaten er allebei naast, hoer zijnnwe nog nooit geweest. Maar we vallen wel met onze neus in de boter. Er blijkt een of ander festival aan de gang met allemaal Schotse Drumbands. Voor de prachtige Cathedraal komen ze om beurten een showtje geven.
Ik zie veel Australische dingen. Er hangt een Australische vlag, verschillende mensen lopen met een Australisch teken op de kleding, op een bord wordt gewag gemaakt over een Australisch graf in de kerk. Ik vraag me af of er iets bijzonders tussen Amiens en Australie is en als er een man met de Australische vlag op zijn mouw bij het bord staat spreek ik hem aan. Volgens hem heeft het allemaal te maken met WWI. Omdat Australie daar ook mee gevochten heeft.
We raken aan de praat. Zij komen uit Queensland maar Tess heeft jaren in Melbourne gewoond. De vrienden van hun ouders daar waren de familie….van Rijswijk!!!! Het blijkt niet tante Diny en ome Bill want de man was wiskundeleraar en ome Bill had een schildersbedrijf. Maar mogelijk is het wel familie. Dat gaan we navragen!
Zo zie je maar hoe klein de wereld kan zijn! We hebben een hele tijd met Tess en Barbara staan praten en uiteindelijk mailadressen uitgedeeld. Aardige mensen, hopelijk zien we ze nog ooit!
Zoo de Beauval
Vrijdag 6 juli 2018
Het eerste dat ons opvalt als we naar de ingang van de dierentuin lopen is dat er een stuk of 6 militairen met machinegeweren de ingang van de parkeerplaats en dierentuin en de weg ertussen staan te bewaken. Voor de ingang nog een 8-tal mensen van de Security die de tassen controleren en ook voorbij de poort komen we overal medewerkers van de Security tegen. Het is niet de eerste keer deze vakantie dat we dit zien. Ook in Barcelona stonden met automatische geweren bewapende militairen op drukke plaatsen. Verdrietig vraag ik me af waar het met de wereld naartoe moet dat dit allemaal nodig is. Komt dit ooit nog goed?
De dierentuin is mooi maar dat wisten we al en we brengen er een heerlijke dag door. En natuurlijk waren we ook vandaag bij de show present. Hij was bijna even mooi als gisteren. Bijna, want de ooievaars hadden er vandaag geen zin in en bleven allemaal achteraan op het veld rond lopen scharrelen. Tja, ze zijn dan wel getraind maar het blijven wilde dieren!
Zoo de Beauval
Donderdag 5 juli 2018
We zitten een beetje in dubio. We zijn er vorig jaar nog geweest. Maar die vogelshow…. die is zo vreselijk mooi….
We rijden naar de Zoo de Beauval!
Maar eerst even naar de Super U. Boodschappen aanvullen en een nieuwe slang kopen. De oude was stuk en hebben we weg gegooid. Kunnen we daarna daar op de serviceplaats voor campers het water bijvullen.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar als we bij de serviceplaats de slang aan willen sluiten zit er geen passend mondstuk op. Wat raar. En dan zien we allemaal gaatjes in de slang zitten. Pffff, hebben wij weer…. hebben we een slang gekocht om de tuin te besproeien. Net zo’n gatenkaas als de oude slang was! Kunnen we dus mooi niks mee! Geen water vandaag. Hopelijk gaan we het redden met het water dat nog in de tank zit. Drinkwater hebben we in elk geval genoeg bij, in geval van nood zullen we een wasbeurtje over moeten slaan…
We rijden richting Beauval. Ruim twee uur te gaan. We willen er graag op tijd zijn voor de vogelshow, verder maakt het voor vandaag niet veel uit. Uitgebreid bezoeken doen we morgen wel. En het lukt. De show is om 15.00 uur en om 14.15 uur staan we bij de poort. We mogen overnachten op de parkeerplaats van de dierentuin (gratis) en ook de dierentuin mogen we op vertoon van onze NVDpassen gratis binnen. Dat is mooi meegenomen!
We moeten nog even doorlopen want de vogelshow is aan de andere kant van de dierentuin. En die is groot. Maar ruim op tijd staan we bij de ingang.
Het is geweldig. Onbeschrijflijk, zo mooi. Terwijl de luidsprekers prachtige muziek draaien vliegen de vogels af en aan. Ze vliegen vlak over onze hoofden heen. Mijn buurvrouw moet er niet veel van hebben en duikt steeds gillend weg. Daar heeft ze niks aan want hoe verder zij weg duikt hoe lager de vogels gaan vliegen. Ze vliegen nou eenmaal zo laag mogelijk om zoveel mogelijk energie te sparen. Maar mijn Frans is niet goed genoeg om haar dat te vertellen….
En dan het einde…. onvoorstelbaar. Overal komen vogels vandaan. Allerlei soorten gieren, condors, arenden, mariboes, wouwen, papagaaien, ibissen, uilen, kraanvogels, ooievaars, eenden… en waarschijnlijk mis ik er nog wel een paar. Zeker een paar honderd vogels vliegen mee in dit fantastische crescendo. Geweldig. Ik raak er helemaal ontroerd van en wrijf stiekem een paar tranen van mijn wangen. Wat ben ik blij dat we op tijd hier waren!
We lopen nog een stukje door de Dierentuin. Helaas blijken om 16.30 alle restaurants al gesloten. Volgens de folders moeten ze tot 17.30 uur open blijven maar blijkbaar geldt dat niet voor de keuken en bediening. Er is nog geen kop koffie meer te krijgen! Beetje jammer aangezien de dierentuin nog tot 19.00 uur open is. Later blijkt dat er bij de ingang nog een koffie automaat staat. Daar heb je niet veel aan als je aan de andere kant van de tuin bent!
Om 19.30 uur zijn we weer terug bij de camper. Het gedeelte waar de campers moeten parkeren is helemaal niet verkeerd. Als we achter de camper zitten kijken we over een mooi stukje groen. Regelmatig horen we de dieren uit de dierentuin. Prachtig! Hier gaan wij ons vanavond best vermaken. En morgen gaan we de dierentuin eens goed bekjjken!
Zoo Doue-la-Fontaine
Woensdag 4 Juli 2018
Na een heel indrukwekkende, maar ook verdrietige dag gisteren is het nu weer tijd voor iets leuks. Bioparc Zoo Doue-la-Fontaine. Een van onze Wildlife vrienden heeft ons verzekerd dat dat voor haar de mooiste dierentuin van Europa is.
Ze heeft niets te veel gezegd. We lopen het park in en staan al snel voor de eerste verrassing: een giraffenverblijf, helemaal uitgehouwen in de rotsen. Prachtig. Er lopen maar liefst 10 giraffen rond en het geeft geen moment het gevoel dat het krap of “een kuil” is.
Ik kijk eens goed op de plattegrond en wat bijkt: deze dierentuin is opgebouwd in twee verdiepingen. In de rotsen zijn verblijven uitgehouwen. Geen grotten maar open ruimtes. Allemaal prachtig aangelegd met beplanting. Je loopt door tunnels van het ene naar het andere verblijf en steeds als je uit een tunnel komt wordt je weer verrast. Daarboven loop je naar weer andere verblijven. Allemaal prachtig aangelegd en zeer ruim. Heel klein minpuntje: de dwerghyppo en de neushoorns hadden graag wat meer water gehad…. maar hun verblijven zijn verder prachtig en ruim.
We dachten dat er een show met de gieren was maar dat is een praatje van de verzorger. In het Frans….. niet zo duidelijk voor ons. Maar als we de arena binnen komen krijgen we een veel mooiere show. Verzonnen door de gieren zelf!
Boven op de tribune lopen een aantal grote gieren heen en weer te drentelen. Lopen kunnen ze erg goed. Maar vliegen???
Een aantal verzorgers zijn bezig om een van de gieren te vangen. Dat moet gebeuren met een enorm vlindernet. Want deze vale gieren en ruppelgieren zijn van de grootste soorten. Maar die gier heeft daar helemaal geen zin in en gaat er steeds vandoor. Ondertussen wordt de rest ook zenuwachtig en begint ook heen en weer te vliegen. Met desastreuse gevolgen!
De een na de ander stort letterlijk neer op de tribunes. Blijkbaar kunnen ze wel flink vaart maken maar weten ze geen van allen waar de rem zit. Eentje maakt een enorme klap en duikelt dan verschillende treden in koprol omlaag. Ik houd mijn hart vast, dacht dat hij alles gebroken zou hebben maar hij hinkelt even en huppelt de trap weer op.
Gelukkig duurt het niet al te lang voor ze de juiste gier te pakken hebben en keert de rust in de groep terug. Pfff, dat was wel even spannend. We weten nu in elk geval dat het niet echt goede vliegers zijn!
Veel van de gieren hier zijn opgevangen uit het wild nadat ze gewond geraakt zijn. Als ze goed genoeg opknappen gaan ze naar Bulgarije waar ze weer uitgezet worden. Bij hetzelfde project dat wij met de Stichting Wildlife ook al jaren ondersteunen, the Green Balcans.
De zuid Amerikaanse volière is de volgende verrassing. De grootste volière van Europa. In 1 woord adembenemend! Met watervallen, rotspartijen, bloeiende planten, noem maar op. Er zitten pinguins bij bassins met orachtige watervallen. En daartussen vliegen al die prachtige vogels. Dit is niet te beschrijven, dat moet je gezien hebben!
We hebben hier een heerlijke dag. En de koffie is er ook nog eens lekker, dat kun je in Frankrijk niet overal zeggen.
Als we weer terug zijn bij de camper komt de volgende vraag: “Waar rijden we morgen naartoe?”
Oradour-sur-Glane
Dinsdag 3 juli 2018
Oradour-sur-Glane, een klein dorpje, een half uurtje rijden vanaf Limoges. Niet groot, slechts 648 inwoners. Maar wel levendig. Er zijn verschillende cafe’s, enkele kleine supermarktjes, een hotel, restaurantjes, 2 slagers, bakker, fietsenmaker, kleermaker, kapper, een gemengde en een meisjesschool en zelfs een schooltje waar vluchtelingen uit de omgeving van de Moesel werden opgevangen. Werden…
Werden, want op 10 juni 1944 kwam er een bruusk einde aan dit mooie dorp en aan het leven van al zijn inwoners. De SS sloot het dorp in en schoot het kapot. Wat nog overeind stond werd in brand gestoken.
De mannen en de vrouwen met de kinderen werden van elkaar gescheiden. De vrouwen en kinderen werden samen gedreven en opgesloten in de kerk. De mannen werden in groepen op verschillende plaatsen in het dorp gefusileerd.
In de kerk werd een kist neergezet waar lonten uit hingen. Nadat die waren aangestoken verspreidde zich een gemene giftige rook in de kerk. De vrouwen renden in paniek naar de deuren waar ze door machinegeweren werden begroet. Ze werden daardoor gedwongen terug de kerk in te gaan waarna deze werd opgeblazen. Op 1 vrouw na kwamen ze allemaal om. Onder de slachtoffers waren 193 kinderen. De jongste was pas 8 dagen oud.
Slechts 6 mensen in totaal overleefden dit bloedbad.
Frankrijk heeft gezworen dat er geen steen in dit dorp zal worden verplaatst. Het dorp is op een andere plaats opnieuw opgebouwd en de ruine is sindsdien een gedenkplaats geworden. De reden van dit bloedbad is tot op heden niet bekend. Oradour-sur-Glane was niet actief in het verzet of wat ook.
Wij lopen tussen de ruines. We zijn er stil van. Indrukwekkend, je kunt er de geschiedenis gewoon voelen. Vooral in de kerk, vreemd genoeg een van de minst geschonden gebouwen. Al die paniek, pijn en verdriet, wat moet dat vreselijk geweest zijn. Die kinderen…. och arme die kinderen….
Ik ben diep onder de indruk. Het speelt nog uren door mijn hoofd. Hoe kan iemand dit doen. Je moet toch totaal afgestompt zijn voor zo’n beestachtige daad. Al die volwassenen is al vreselijk maar zonder blikken of blozen ook nog al die kinderen….
Bij het memoriam centrum, in de tunnel waar je het dorp door binnen loopt hangen de portretten van de mensen die hier zijn omgekomen. Niet allemaal want niet van iedereen is een foto gevonden. Maar men blijft er naar zoeken. Langzaam lopen we er langs. Vrolijke gezichten, ernstige gezichten, ondeugende snuitjes en kindjes van enkele weken oud..Dit maakt het allemaal nog veel persoonlijker. Via een bord worden we uitgenodigd de portretten te fotograferen om zo de wereld te laten zien wat zich hier heeft afgespeeld.
Het is goed om dit te laten zien. Maar ook heel verdrietig. Want de grote les hieruit is nog steeds niet geleerd. Zo iets zou nooit meer mogen voorkomen. Maar helaas gebeurd het nog steeds!
Rocamadour
Maandag 2 juli 2018
Rocamadour. Volgens internet na Lourdes het grootste bedevaartsoord in Frankrijk. Waarom? Ook na het bezoek vandaag geen idee!
Maar dat is niet waar wij voor komen. Ons gaat het om het vogelpark. Iemand heeft ons ooit verteld dat de roofvogelshow spectaculair is. En daarom zijn wij hier.
Het park is niet groot en bevat alleen een aantal roofvogels, uilen (zij jagen wel maar zijn eigenlijk geen roofvogels. Zij horen bij de familie van de nachtzwaluwen…) en gieren. Veel prachtige grote gieren. Er vliegen zelfs condors mee!
Echt een spectakel is het niet. Een aantal vogels vliegt weg en circelt op de termiek boven het dal. Na een tijd worden ze terug geroepen. Een voor een komen ze met een noodgang aanvliegen om vlak voor de landing pas af te remmen. En dat is het enige spectaculaire aan de show. Want ze willen niet naar binnen en het duurt wel 30 minuten voor ze allemaal terug zijn (gaap…)
Wie wil mag met gestrekte benen op de grond gaan zitten om een grote Ruppelgier eroverheen te laten lopen. Allemaal om te laten voelen dat de vogel platte loopvoeten heeft en geen grijpklauwen. Maar hij laat wel mooi een afdruk op mijn enkel achter!
Er wordt vooral ook aan educatie gedaan. Want het gaat slecht met de gieren. Zoals bij bijna alle dieren is ook hun leefgebied steeds kleiner geworden. Hier in Europa mogen kadavers ook niet meer blijven liggen. Daardoor missen ze ook veel voedsel. In gebieden waar gestroopt wordt zoals bv Afrika zijn zij de eersten die dat in de gaten hebben. En dan gaan ze boven hun vermeende maaltijd circelen. Hierdoor weten de rangers dat er iets aan de hand is. Om dat te voorkomen vergiftigen de stropers het kadaver met landbouwgif. Triest dieptepunt was enkele jaren terug toen er een kadaver werd gevonden met ruim 600 dode gieren er omheen. Daarnaast is er nog het gebruik van dioxine in de veeteelt. Voor de vogels net zo dodelijk als landbouwgif!
Het is vijf voor twaalf voor de gieren. Zo jammer. Want gieren zijn beslist geen vieze ljjkenpikkers. Het zijn prachtige vogels die meer tijd verdoen aan zichzelf schoon maken dan aan eten. Het is prachtig om ze te zien vliegen, spectaculair als ze landen en komisch als ze lopen. Ze zijn er in veel soorten en maten. En ze zorgen ervoor dat kadavers worden opgeruimd voor ze ziektes kunnen verspreiden.
Tijdens de show wordt er aandacht gevraagd voor de dieren in het wild. Of het nu bij je thuis is of in Afrika, de enige manier om er wat aan te doen is de mensen bewust maken van de natuur om hen heen.
Na de show lopen we naar het stadje. We staan op de parking bij het kasteel boven op de berg. De weg naar beneden is een pad tegen de bergwand waar de 13 staties van de kruisweg zijn uitgebeeld. Een behoorlijk steil pad, maar omlaag is dat niet zo’n probleem.
Halverwege eindigt (of eigenlijk begint want hij loopt van beneden naar boven) de Kruisweg en komen we aan bij het Heiligdom van het stadje. We vinden hier diverse kapellen, een kerk een shop en een ondiep gat in de berg waar volgens een bord in 1149 (of zoiets) het lichaam van Sint Amadour in perfect geconserveerde staat is gevonden. Geen idee waarom de goede man heilig verklaard is en wat er daarna met zijm lichaam is gebeurd.
We lopen verder de trappen af en komen in de straat. Middeleeuwse gebouwen tegen de berg die samen 1 straat vormen. In die straat restaurants en winkels. Het ziet er allemaal heel gezellig uit maar het is hier wel peperduur.
We lopen de straat op en neer en nemen dan de lift terug de berg op. Want zelf ertegen omhoog klauteren zien we niet echt zitten!
Vanavond blijven we staan op de parkeerplaats van het kasteel. Er zijn daar geen voorzieningen maar die hebben we allemaal zelf bij. Overnachten is toegestaan en ook nog eens gratis. Er staan nu een stuk of 10 campers dus dat voelt veilig genoeg. We kunnen lekker bij de camper zitten dus voor ons is dit prima. En morgen weer naar de volgende plaats!
Carcassonne
Zondag 1 juli 2018
Vanmorgen zijn we weer begonnen aan de terugreis. Daar hebben we een week voor uitgetrokken. De eerste 240km zitten er weer op. Van Pineda de Mar (Spanje) naar Carcassonne (Frankrijk).
La Cite de Carcassonne is een mooi middeleeuws plaatsje geheel gebouwd binnen de vestingsmuren van de burcht. We zijn er al eens eerder geweest. Omdat het op de route ligt en dan nog op een mooie afstand van Pineda ook zijn we er nog eens langs gegaan. Het is er tenslotte ook erg mooi.
Het eerste wat ons opvalt als we van de camperplaats naar de vesting kuieren zijn de lelijke gele strepen waarmee de buitenmuren zijn geschilderd. We zijn ontsteld. Wie heeft dat bedacht? Zo ga je toch niet met je historische erfgoed om!
Maar als we de laatste treden van de trap op lopen en de ingang zien blijkt het allemaal erg mee te vallen. Als je precies op de goede plaats staat vormen de onooglijke stukken geel een groep circels in elkaar wat dan toch een heel verrassend effect geeft. En het blijkt ook geen verf maar een soort tape die mettertijd weer makkelijk te verwijderen zal zijn. En dat is dan weer te zien aan de stukjes die helaas door enkelen al los getrokken zijn….
We brengen een paar heerlijke uurtjes door in dit gezellige plaatsje. Als om 19.00 uur zowat alle winkeltjes dicht zijn kuieren we weer door het lommerrijke pad langs het riviertje terug naar de camperplaats. Die wandeling van een half uurtje is ook beslist geen straf!
Vanavond nog lekker even bij de camper buiten zitten en dan morgen het volgende deel van de thuisreis.
Pineda de Mar
Vrijdag 29 juni 2018
Gisteren hebben we een rustig dagje ingevoegd. We zijn even naar Calella gefietst en hebben daar de winkelstraat onveilig gemaakt. Verder hebben we ons vermaakt op de camperplaats en nog wat rond gelopen in Pineda de Mar.
Vandaag is het hier in Pineda de Mar markt. Daar gaan we heen. Maar eerst moeten we de camper verzetten. Omdat we niet verwacht hadden dat we hier zo lang zouden blijven hebben we in eerste instantie tegen de beheerder gezegd dat we na enkele dagen wel weer weg zouden zijn. Met het gevolg dat hij ons plekje heeft toegezegd aan een andere reservering. Op zich zou het niet uit maken maar er zijn maar 10 plekken met stroom en die zijn vanaf vrijdag dus allemaal gereserveerd. En moeten wij verkassen naar een stroloos plekje. De man vindt het waarschijnlijk vervelender dan wij. En als wij bij aankomst meteen gezegd hadden dat we meer dan een week bleven was dit niet gebeurd. We doen er niet moeilijk over, we gaan gewoon terug naar het plekje waar we de eerste nacht stonden, dat was ook prima. En we kunnen best een paar dagen zonder stroom. We krijgen zelfs de toezegging dat als we dingen op moeten laden zoals bv de fietsen dat we dat in het kantoor mogen doen. Nou dat is toch mooi!
Ook hier is de markt groot. En ook hier vooral kleding, tassen, sierraden, sjaals en handdoeken. Maar altijd gezellig om overheen te kuieren.
Wat later in de middag, als de ergste hitte voorbij is brengen we een paar uurtjes door aan het strand. Maar ook vandaag gaat Frans niet met mij in zee…
De ijskast is leeg dus er zit niets anders op dan uit eten te gaan… Een vakantie maaltijd maar lekker. Na 5 maanden weer een paar pijltjes frites op. Heerlijk! Nou maar hopen dat het niet te veel schade aan richt.
Na de maaltijd maken we nog een tochtje met het treintje. Het rijdt door Pineda de Mar en naar de winkelstraat van Calella en weer terug. We verwachten er niet veel van en dat is het dan ook niet. Mooi zijn de plaatsjes hier niet, het wordt echt gezellig gemaakt met winkeltjes en terrasjes in de toeristengebieden. En daar houdt het dan op. Maar ach, we zijn weer even onder de pannen…,Als het treintje op de terugweg stopt bij de halte langs het strand hebben we het wel gezien en stappen we uit. We willen nog even gebruik maken van het mooie licht en de lucht om wat strandfoto’s te maken.
En nu nog even de site bijwerken op een luie stoel voor de camper terwijl uit de hoteltuin hiernaast live muziek klinkt. Gezellig!
Barcelona Zoo
Woensdag 27 juni 2018
We kijken niet echt uit naar de treinreis maar ook deze keer valt het mee en lukt het om een zitplaats te bemachtigen. Na een rit van een uur en een kwartier stappen we midden in Barcelona uit bij de Arc de Triomf. Want ook Barcelona heeft er een. Een prachtige Poort die aan het begin van de 500 meter lange laan naar het Parc de la Ciutadella staat. En in dat park ligt de Zoo.
De wandeling naar de dierentuin is al prachtig. En de dierentuin zelf blijkt ook verrassend. Ook hier mogen we met onze NVD passen gratis naar binnen. Geweldig!
Het is een oude Stadsdierentuin maar veel verblijven zijn ruim opgezet. De dieren hebben volop ruimte om zich te verschuilen en schaduw op te zoeken. Alleen de tijger en de leeuw komen er een beetje bekaaid vanaf. Zij hebben echt maar een heel klein plekje. Er wordt volop gebouwd en hopelijk is daar ook voor hen een groter verblijf bij!
Er zijn ook dolfijnen. Er staat een oud gebouw dat voor de dolfijnenshows werd gebruikt. De dolfijnen zitten daar nog steeds maar shows worden er niet meer gegeven. We kunnen niet zien hoe groot hun verblijven zijn. Gezien de stand van het gebouw ernaast lijkt het of ook zij wel wat extra ruimte kunnen gebruiken. Maar ik wil het zeker niet afkammen want er wordt overal hard aan uitbreiding gewerkt. De dieren zien er goed uit en ook de verblijven zijn goed verzorgd.
Midden in de dierentuin ligt een uitkijkpunt waar je over de hele tuin en in de verte over Barcelona heen kijkt. Zowel de gorilla’s als de Orang-Oetans hebben kleintjes van een jaar of twee oud. Van de gorilla’s hebben we geen goede foto’s kunnen maken maar de Orang-Oetang kleintjes gaven een geweldige knuffelshow vlak voor onze neus. Hoewel…het zag er uit als een vette knuffel maar het zou ook wel eens kunnen dat ze allebei hetzelfde strootje wilden eten!
We hadden verwacht na enkele uurtjes wel weer buiten te staan maar de dierentuin blijkt groot genoeg om ons een hele dag bezig te houden. Als we dan tegen de avond terug naar het station lopen nemen we een andere route door het park. Eerst worden we daar verrast door een vijver waar allemaal mensen met een roeibootje rond varen. En dan staan we ineens voor een prachtige vijver met waterval. Wow, schitterend!
Dan is het weer tijd om de trein terug naar Pineda de Mar op te zoeken. En alweer hebben we hier een heerlijke vakantiedag doorgebracht!
Markt en stranddag
Dinsdag 26 juni 2018
Op dinsdag is het markt in Santa Susanna, 3 km terug. Een grote markt volgens mijn zus. En daar zijn wij altijd wel voor te vinden!
We fietsen er heen en parkeren bij het station. Want daar begint de markt. En idd een heel grote markt. We lopen wel 2 uur voor we aan het einde zijn. En dan moeten we langs de andere kant ook weer terug! Nou ja, op zijn 11 en 30e natuurlijk en veel bij de kraampjes blijven hangen. Maar we vermaken ons prima.
Zoals verwacht is er vooral veel toeristenspul. We worden dood gegooid met tassen, kleding, sierraden en speelgoed. Maar dan staat daar ineens iemand met prachtige sierraden uit eigen attelier met kristal van Swarovski. En nee, geen namaak. Heel apart. Hij staat er ‘s avonds ook en ik had hem al eens gezien maar toen waren ze nog druk bezig om de kraam op te zetten. En weer wordt ik verwend met een prachtige set!
De middag is gereserveerd voor het strand. Want het is warm, het strand mooi en het water rustig en kraakhelder. Het lijkt wel kraanwater! Erg zout kraanwater, dat dan weer wel!
Helaas is Frans niet zo’n zwemmer en gaat hij niet met mij in zee….
Het water is heerlijk. Koud om door te gaan maar als je er eenmaal even in zit is het heerlijk. Helaas voor Bregje is het hier een kiezelbodem en er is niet een enkele schelp te vinden.
Frans ligt ondertussen met zijn puzzelboekje onder de parasol. Ook leuk. En voor we het weten is er weer een heerlijke vakantiedag om. Vanavond nog een terrasje pikken en dan is het morgen tijd voor de Barcelona Zoo!
Barcelona
Maandag 25 juni 2018
De zondag hebben we niet zo heel veel gedaan. Lekker relaxen bij de camper, even met de fiets naar Santa Susanna en ‘s avonds nog even een terrasje pikken in Pineda. Als we op een pleintje komen zit daar een orkest Spaanse volsmuziek te spelen en het hele plein staat vol met grote kringen mensen die er op aan het dansen zijn. Ik denk niet dat ze er echt moe van worden maar het ziet er erg leuk uit. We kunnen er nog net een minuut of 10 van genieten voor het is afgelopen.
Maandag staat Barcelona op het programma. Met de trein, super makkelijk. Dat wel, maar druk… we kunnen nog net een zitplaats bemachtigen omdat er iemand uit stapt. Maar we zitten als haringen in een tonnetje! Krijgen we nog een optreden ook. Een jonge vrouw zingt een paar liedjes en gaat dan met de pet rond. Dat valt nog niet mee met die drukte. Maar ze zong geweldig!
In Barcelona stappen we uit op het Place de Catalunya, midden in het oude centrum. Wat is het hier mooi! We informeren voor een ticket voor de rondrit per bus maar schrikken van de prijs. Dertig euro p.p! Dat is het ons niet waard.
We kuieren door het oude centrum met zijn prachtige gebouwen, pikken af en toe een terrasje en lopen winkels in en uit. Het winkelen valt hier wel tegen, Barcelona is nog duurder dan Pineda de Mar! De aankopen mogen dus mooi wachten tot we daar weer terug zijn! Wat ook opvalt is het enorme aantal zwervers hier. Zoveel, dat kan ik me van vorige keer niet herinneren.
Voor we het weten is de dag weer om en is het weer tijd om terug te gaan.
Op het station staat een flinke groep mensen op de trein te wachten. We hebben geluk, we kunnen nog net zitten. Wel fijn want de rit duurt vijf kwartier! En weer zitten we als haringen in een tonnetje. Maar zodra we de stad uit rijden stappen er bij elk station meer mensen uit dan in en komt er een beetje ruimte. En kan ik mooi vast de site bij werken!
Pineda de Mar
Zaterdag 23 juni 2018
We rijden door naar Pineda de Mar. Een leuk maar iets rustiger plaatsje aan zee. Over het fietspad langs het strand ben je in no time in Santa Susanna en Malgrat de Mar. Het treinstation ligt 500 meter verderop dus ook een uitstapje naar Barcelona is makkelijk geregeld.
In de loop van de dag horen we steeds knallen. In eerste instantie geen idee wat er aan de hand is maar dan valt het kwartje. Het blijkt vuurwerk. Internet brengt de reden: het is vandaag 23 juni, de feestdag van San Juan. De verjaardag van Johannes de Doper!
Dit feest wordt vooral op het strand gevierd met kampvuren (die hier overigens geen waren) en vuurwerk en duurt tot diep in de nacht. Er wordt zelfs om 0.00 uur een duik in zee aanbevolen maar dat hebben we maar 3 mensen zien doen. En wat doe je als je midden in dat geweld blijkt te zitten? Je zoekt een plekje bij een gezellig strandtentje en geniet ervan!
Gran Jonquera
Vrijdag 22 juni 2018
We ontbijten nog gezellig samen en dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Wij gaan naar Spanje!
Er is wel een probleempje. In Spanje is het verplicht om een waarschuwingsbord aan je fietsenrek te hangen. Maar dat hebben ze bij ons vorig jaar gestolen. We hebben wel een nieuw gekocht maar zijn vergeten om het in de camper te leggen. Dat ligt dus nog thuis… Maar zo dicht bij spanje moeten ze die borden toch verkopen! Niet dus. We rijden naar verschillende autozaken in de omgeving en overal zijn ze uitverkocht. Als we bijna bij de grens zijn komen we nog een autozaak tegen. En gelukkig, die heeft er nog een. Kunnen we met een gerust hart de grens over.
We stoppen in Gran Jonquera bij een groot winkelcentrum waar we ook mogen overnachten. Geen voorzieningen maar het is dan ook gratis. Schone toiletten in het centrum en nog gratis wifi ook.
En dan zie ik de ansichtkaarten die ik voor de kleinkinderen had geschreven nog in mijn tas zitten. Het postkantoor was dicht dus ik had geen postzegels. Ow verdorie, helemaal vergeten. Zullen we hier in Spanje moeten kijken. Hopelijk zijn de kaarten straks wel eerder in Nederland dan wij!
We lopen even rond in het winkelcentrum en gaan ergens zitten om een kopje cappuccino te drinken. Komen er twee grote glazen koffie met een flinke toef slagroom, caramelsaus en chocoladekorrels erop. Daar gaat mijn dieet. Want dat laat ik toch niet staan. Heerlijk genieten is dat!
Bij een juwelierszaak wijst Frans mij op met een mooie hanger met oorbellen van zilveren rondjes met steentjes en daarbinnen een parel. Erg mooi! En voor ik het weet heb ik het presentje in mijn handen. Wat een verwennerij!
Vannacht blijven we hier staan. Er zijn inmiddels genoeg campers bij gekomen om je veilig te voelen. Morgen rijden we weer verder richting Spaanse kust.
