|
New Norcia-Cervantes
Green Head, Australia |
Green Head, Australia
De plaats waar we vannacht hebben geslapen, New Norcia is een kloosterdorp. Gesticht, beheerd en eigendom van monniken. Benedicter monniken. Heel bijzonder. En Benedicter Monniken horen helemaal zelfvoorzienend te zijn. Dus er is ook een molen, bakkerij, groentetuin, boerderij, hotel, etc. De gebouwen zijn van buiten allemaal te zien maar om binnen te mogen moet je deel nemen aan de rondleiding. En dus doen wij dat.
En dat is zeker de moeite waard. We beginnen in de kerk. De gids vertelt ons dat we geluk hebben want het is maandag. Een heel bijzondere dag want een van de monniken is erg muzikaal. En hij geeft op maandag een miniconcert. Maar we moeten opschieten want de monniken zitten vast aan een heel strak schema en als we er niet op tijd zijn begint hij gewoon….
De monnik is inderdaad erg muzikaal een kan fantastisch goed piano spelen. Maar of we nu van zijn muziekkeuze zo blij worden…? Hij speelt stukken die een voormalig abt heeft gecomponeerd Maar ze klinken wild en disharmonisch. Ik had nog liever religieuze liederen gehoord!
Het klooster mogen we niet in. We bekijken het van buiten en lopen dan verder.
De eerste abt had een heel vooruitziende blik. In een tijd dat de aboriginals nog voor halve garen versleten werden (weet niet zeker of dat al voorbij is….) was hij de eerste die hen onderwijs aanbood. En in dienst nam voor vol en dan ook hetzelfde salaris betaalde als de blanke medewerkers. Op het terrein was dan ook een school voor aboriginals jongens en een voor de meisjes. Omdat de monniken geen enkele financiële ondersteuning hebben moeten ze van alles verzinnen om rond te kunnen komen. Dus stichtten zij een kostschool voor meisjes en een voor jongens. Helemaal in het niks. Geen mens die dacht dat het iets zou worden maar het werd een immens succes! Helaas was dat maar tijdelijk. De moderne jeugd kan niet echt zonder de geneugten van de grote stad en de scholen liepen leeg. Een aantal jaren geleden zijn ze gesloten. Op dit moment worden er schoolkampen in gehouden.
We mogen de beide kerken in de scholen zien. Die van de jongens was gebouwd op een moment dat er geen geld was. Alles is geschilderd en door de monniken zelf gemaakt. Prachtig. Die van de meisjes is, ook heel bijzonder, al voor die van de jongens gesticht, in een tijd dat educatie voor meisjes helemaal niet zo vanzelfsprekend was. Op dat moment was er geld genoeg. Er staat een peperduur altaar in de kerk. Maar als je het mij vraagt is de jongenskerk veel en veel mooier!
Na het bezoek aan New Norcia rijden we naar Cervantes, 170 km verderop. Daar bezoeken we de Pinnacles Dessert. Een van de grote publiekstrekkers als je naar Perth gaat.
Na 2 uur komen we aanrijden in het park en zien een veld liggen met wat puntige keien erop van 30 cm hoog. Nou dat was niet echt wat we verwachtten! Op de folder zag het er veel indrukwekkender uit! Maar ja, we hebben er 170km voor gereden dus gaan we toch maar kijken….
De mevrouw bij de intree vertelt ons dat de bussen van ons er best door kunnen maar het gaat wel een beetje smal worden. Als we ons er niet veilig bij voelen kunnen we beter te voet gaan. Het is 4,5 km. We overleggen en besluiten de auto te nemen. Geef het toe, beetje lui maar we willen ook wat verder naar het noorden zodat we morgen niet zover hoeven te rijden. De weg is mooi geasfalteerd dus wie doet ons wat! En dan staan we ineens in een zandvlakte. OEI, we mogen geen onverharde wegen rijden alleen om naar een campground te gaan…. Maar we kunnen ook niet meer terug. Er staat al een rij auto’s achter ons! Dus rijden we door. We komen een hoek om en dan gaat er een hele aparte wereld voor ons open. Prachtig! Puntige grijze rotsen in felgeel gekleurd zand. De rotsen blijken in het zand gelegen te hebben. Door de erosie van wind en water is het zand verdwenen en zijn de stenen tevoorschijn gekomen. De route op zich is ook spannend. We kunnen er af en toe maar net door. Maar het gaat gelukkig allemaal goed. We komen allebei zonder krassen weer op de parkeerplaats aan.
En nu staan we in Green Head, een klein plaatsje onderweg naar Monkey Mia. Morgen moeten we zo’n 600 km gaan rijden om daar te komen. Om 8.00 uur vertrekken. Dat wordt vroeg naar bed vanavond!
Cor en Pieta: Elke dag is weer een avontuur lezen we wel. Frans zal wel heel veel foto’s maken en hoeft dan voor de expositie niet te zeggen: “ik heb geen foto’s”. Geniet maar lekker verder!
Mirka: Niet lang in Perth zo te zien. Fremantle was ook leuk geweest met de haven waar we vroeger zijn aangekomen! Jaren geleden in New Norcia en de Pinnacles ook geweest. Interessant hé Margareth en Frans. Veel plezier in Monkey Mia bij de prachtige Dolfijnen!
Margareth en Frans de Wereld rond 