|
Mount Isa |
Mount Isa, Australia
Ik ben doodmoe. Het was een veel te warme, volle dag. We hebben weer eens ouderwets veel gelopen. De mevrouw van het informatiecentrum had nog gezegd dat het wel te lopen was maar dat we vanwege de warmte beter de auto mee konden nemen. Maar eigenwijs hè….
Als we naar het informatiecentrum rijden zien we een groot bord: “Iceworks”.
Het enige dat we van het verblijf van Frits hier weten is dat hij een Ice Depot had. Dus stappen we naar binnen. De vriendelijke eigenaar vertelt dat hij er nu zo’n 11 jaar werkt. Hij kent wel de vorige twee eigenaren. Maar van degene die daarvoor heeft gezeten heeft hij geen idee. Wat hij wel weet is dat de zaak begin 70er jaren moet zijn overgenomen. En laat Frits nou in 1973 naar Nederland terug zijn gekomen. We weten het niet zeker maar het is dus mogelijk dat dit zijn zaak is geweest. De enige andere Icezaak is ook in die tijd opgericht maar is nog steeds van dezelfde eigenaar. We maken wat foto’s en sturen er gelijk een door naar Kitty.
Dan rijden we weer verder naar het informatiecentrum.
Eerst hebben we geïnformeerd naar de ondergrondse toer door de mijn. Dat leek ons wel wat. Nou, we konden nog mee. Maar de toer duurt 3 uur. Hmmm 3 uur door nauwe gangen onder de grond om het machinepark van de mijnen te bekijken…. Nee, toch maar niet. Ik denk ook niet dat ik dat vol houdt. Wordt er vast en zeker claustrofobisch van. Een uurtje zou nog net kunnen.
Wat we wel kunnen doen is een bezoek aan het ondergrondse ziekenhuis. Tijdens WII wilde Australië voorbereid zijn op eventuele bombardementen. Voorbeelden daarvan zijn de ondergrondse olietunnels in Darwin, de beide forten langs de ingang van de Phillipsbaai bij Melbourne en dus ook het ondergrondse ziekenhuis in Mount Isa. Gelukkig is het geen van alles ooit gebruikt. Toen de olietunnels klaar waren was de oorlog afgelopen en zowel Melbourne als Mount Isa hebben gelukkig nooit een vijand gezien. Maar het zijn nu wel leuke toeristische attracties!
Het bezoek aan het ondergrondse ziekenhuis is een feest. Geweldig om te zien. In een E-vorm zijn enkele gangen in de rots uitgehakt. Alles is er aanwezig, bedden, wiegjes, brancard, zelfs een operatietafel en instrumenten.
Het bijbehorende museum staat boordevol oude medische apparatuur. Prachtig om te zien.
Aan de andere kant van het terrein staat een tentwoning zoals die vroeger door de mijnwerkers werden gebruikt. Ook daar kunnen we een kijkje nemen. En dat valt nog helemaal niet tegen. De woning is voor zijn tijd best ruim en volledig ingericht.
We hebben een foldertje gehad van een winkel. Daar kun je de beste en meeste souveniertjes van heel Australië kopen. Dat moeten we zien! Zullen we terug gaan en de auto halen? Nee, zo ver is het niet, we lopen….
En vervolgens is het een flink eind verder dan we dachten. Ach ja, zien we ook wat meer van de stad! Het winkeltje valt overigens bar tegen. Piepklein en met het assortiment valt het ook wel mee. Daar hadden we dat hele eind niet voor hoeven lopen!
Ondertussen zijn we uitgedroogd. Een klein stukje verderop scoren we een paar flessen drinken en een koek als lunch. En dan weer verder….
We moeten weer richting Coles, daar staat de camper. Was een ruime parkeerplaats waar hij makkelijk kon staan. Af en toe valt het niet mee om een plekje te vinden, hij is meestal te lang voor de gewone parkeerplaatsen. Als we geluk hebben vinden we een parkeerplaats waar twee auto’s tegenover elkaar kunnen staan zonder drempel ertussen, dan kunnen we hem op twee plekken zetten.
Het was niet de bedoeling maar helaas nemen we toch ook weer een omweg naar Coles. Maar geluk bij een ongeluk, we passeren hier een Telstra winkel. En die had ik net nodig! Al sinds Perth ben ik er naar op zoek maar dit is de eerste waar we in de buurt komen.
Mijn telefoon werkt prima maar bij het invullen van mijn gegevens heeft de medewerkster van de winkel ergens een fout gemaakt. En nu kan ik niet inloggen en mijn gegevens bekijken. Want dan moet ik mijn gegevens invullen en zegt Telstra steeds: ” Uw gegevens kloppen niet met die van ons, toegang geweigerd.”
Het kost wat moeite maar dan blijkt dat mijn geboortedatum niet klopte. Inmiddels is alles gecorrigeerd. Pfff, opgelost!
Onderweg proberen we wat extra foto’s van het stadje te maken. Het ziet er vriendelijk uit alleen de grote mijn is alles overheersend. Er is bijna geen plekje te vinden waar je niet een stukje van de mijn, fabriek of torens kunt zien!
We komen bij het winkelcentrum waar de camper staat. Maar we willen ook het Fossielen museum bezoeken en dat sluit om 17.00 uur. Dus lopen we weer verder. Terug naar het informatiecentrum waar ook het museum is.
Het Fossielen Museum is leuk maar eigenlijk zijn we er zo uitgekeken. Er zijn wat displays met dieren die duizenden jaren geleden geleefd moeten hebben. En verder wat stenen met fossielen erin. Maar er is geen een fossiel echt herkenbaar. Het gaat steeds om een tand, stukje bot etc.
Er is 1 skelet van een kleine kangaroe. Een grote zandbak waar een nepskelet van een dino in ligt dat kinderen af kunnen borstelen en zo “ontdekken”. We zijn er zo uitgekeken.
We lopen ook nog even door de expositie in het informatiecentrum. het eerste deel is een foto expositie, spekkie voor Frans zijn bekkie… niet dus. De foto’s zijn kunstig en heel goed gemaakt. Maar alle modellen zijn helemaal ingesmeerd met klei. We vinden er niets aan.
Er hangen ook enkele schilderijen. Het niveau is heel divers. Het schilderij van de kangaroe waarbij de oren op de pas partout zijn geschilderd vond ik er echt uit springen.
De middag is om, we gaan terug naar de camping. Ik wil nog een trommel was draaien, als ik opschiet is die vanavond nog droog. Met deze hitte moet dat lukken.
Als we net goed en wel op de camping staan komt er een bekende wagen aanrijden….
Enkele dagen geleden hebben we in Fitzroy Crossing een tocht door de Gorge gemaakt. Toen we in de schaduw zaten te wachten tot we op de boot mochten raakten we aan de praat met een Australisch stel. Tenminste, de man was een rasechte Australiër, de vrouw kwam oorspronkelijk uit Slovenië.
Later reden we naar de camping. En wie stonden daar naast ons? Juist, datzelfde stel.
’s Morgens waren ze al voor ons vertrokken. Wij zouden die dag naar Halls Creek gaan maar zijn uiteindelijk in Warmun beland. En wie stonden daar op de camping? Hoe is het mogelijk!
Onze volgende nacht was in Kununurra. Vandaar zijn we naar Katherine gereden. Een lange rit. Onderweg moest er getankt worden. En je raadt het al… Ze kwamen net het tankstation uit toen wij aan kwamen rijden! Twee dagen later reden wij van Katherine naar Tennant Creek en maakten een tussenstop in Daly Waters. En wie stond daar net af te rekenen toen wij binnen stapten…. En nu staan ze hier weer naast ons! Geen van alle keren hebben we elkaar verteld waar we heen gingen of hoe laat we zouden vertrekken. Of op welk caravanpark we zouden logeren. De kans om elkaar dan zo vaak tegen te komen is wel heel erg klein!
Morgen rijden wij naar Richmond en blijven zij nog een dag hier. Ben benieuwd of we ze ooit nog zullen zien!
Mirka: Wat een interessant standje mount Isa! Welterusten jullie twee! …:)
Cor en Pieta: Weer een lange dag zeg, maar wel weer afwisselend. En beweging is goed voor je dus meer lopen. Vanavond fotoclub en nieuwe opdracht zal ik doorsturen. Noppens om foto’s te maken als jullie zo veel mee maken. Fijne dag morgen.
Margareth en Frans de Wereld rond 