|
Onderweg naar Brisbane |
Mitchell, Australia
Na twee heerlijke dagen in Longreach waar we veel gedaan en gezien hebben gaan we vandaag de hele dag rijden. We hebben besloten dat ruim 3 weken woestijn wel genoeg is. We gaan naar Brisbane. Daar moeten we ongeveer 1200 km. voor afleggen. Dat gaan we natuurlijk niet in 1 dag doen.
We beginnen de rit met de opdracht van Apollo. Ruim 15 minuten boven de 60 km per uur op een toerental tussen de 1800 en 2250. Het volgende plaatsje ligt 27km. van Longreach dus dat is een mooie rit om dit uit te proberen. Mocht het waarschuwingslampje op het dashboard niet uit gaan dan kunnen we in Ilfracombe Apollo weer bellen. En helaas, het lampje blijft branden. We bellen Apollo en krijgen het advies verder te rijden naar Barcaldine, 80 km verderop. Ondertussen zoeken zij daar een garage voor ons waar we de wagen kunnen laten controleren. Ze hebben mijn telefoonnummer, ze bellen het adres door. Nu is het telefoonbedrijf via Telstra best goed geregeld maar hier in de binnenlanden zijn er toch flinke stukken zonder bereik. Maar het valt mee. Op de hele rit heb ik maar 5 minuten geen bereik. En ja hoor, in die 5 minuten heeft Apollo gebeld…. Gelukkig sturen ze ook nog een SMS na. We kunnen meteen doorrijden naar de garage. De wagen wordt aan de monitor gekoppeld en uitgelezen. Niets aan de hand. Het lampje wordt gereset. Daarna moeten we 5 kilometer gaan rijden en dan terug komen. Gaat het lampje binnen 5 kilometer weer aan moeten ze verder zoeken. Zo niet dan is er niets bijzonders aan de hand en kunnen we weer verder.
Een kwartiertje later zijn we er weer weg. Het lampje is uit gebleven. We hebben al ruim 100 km. afgelegd. De motor is gecontroleerd en het is nog niet eens half tien! Service toch!
Na een uurtje komen we aan in Blackall. Een mooi klein plaatsje. Grote, ruime straten met oude uitgeleefde gebouwtjes. We vinden een motel met een tuinterras aan de straat. En terwijl we daar koffie drinken zitten er een paar prachtige grote gekleurde vogels in een hoek te kwetteren.
Het volgende stadje is Tambo. Weer ongeveer 100 km. verder. Ook al zo’n leuk plaatsje. We hebben de tijd aan onszelf dus maken we nog een stop. We vinden ook hier weer prachtige gebouwtjes aan beide zijden van de straat. Het meest markante is misschien wel een helemaal uitgeleefd huis waar duidelijk voor jaren achterstallig onderhoud aan zit maar wel een dak vol hypermoderne zonnepanelen!
En dan gaat het waarschuwingslampje van de uitlaat weer branden. Nee hè. We doen er deze keer niets mee. De wagen is vanochtend nog nagekeken voor hetzelfde probleem en er was niets mis. We laten het erbij. Als we merken dat hij kracht verliest of iets anders raars doet kunnen we alsnog weer gaan bellen. We gaan er maar vanuit dat er iets met de sensor niet goed is.
We rijden op de A2. Een van de Highway’s van Queensland. Een grote. Dat betekent hier een tweebaans weg waar 110 op gereden mag worden. Een weg die af en toe vol hobbels zit en waar volop Road Trains van wel 50 meter lang rondrijden. Praktisch elke “Local” hier rijdt in een 4wheel drive met een grote koeienvanger er voorop. Sommige Roadtrains hebben zelfs extra bescherming voor de ramen zitten. Ik heb het al vaker gezegd, de roadkills hier zijn vreselijk. En zeker op deze weg. Om de paar honderd meter zien we wel een dode kangoeroe liggen. Ze zijn er in alle staten van beschadiging en ontbinding. Bah. Af en toe ligt er een vogel. Vaak kun je niet eens meer zien wat het geweest is. Vogels schieten regelmatig vlak voor de auto door. Er zijn tegenwoordig niet veel vlinders meer. Nou dat kan ook niet want die worden hier allemaal dood gereden! De domme insecten hangen op hun gemak boven de weg te fladderen en zijn veel te traag om opzij te gaan als er een auto aan komt. We moeten onderweg 2x de ramen schoon maken door alle insektenprut die er op zit. Als we even geparkeerd staan komen er een paar musjes aangevlogen. Ze vliegen naar de motorkap en pikken de dode insecten uit de grill. Dat hebben ze vaker gedaan!
En dan ineens vliegt er een grote groep grijze papegaaien met roze buiken vlak voor de auto over de weg. Als ze bijna aan de overkant zijn zwenkt de hele groep om en vliegt weer terug. Maar daar hebben ze geen tijd meer voor! Frans kan niet veel meer doen en er knalt er een met 110 km. per uur tegen de voorruit! Een doffe klap maakt een einde aan de laatste vlucht van deze mooie vogel. Vreselijk! Mijn hart zit tussen mijn oren! Die domme, domme mooie vogel… En ook Frans is er behoorlijk van geschrokken. We hebben geluk dat de ruit niet kapot geklapt is. Maar er zit wel een heel akelige afdruk op waar de vogel er tegenaan gevlogen is. Je kunt de afdruk van de afzonderlijke veertjes daar in zien. Ik kan er niks aan doen, het was dan misschien maar een vogel, maar ik pink stiekem toch een traantje weg….
Het is nog vroeg maar toch worden de schaduwen al langer. Als er dan ook nog een kangoeroe zo de weg op komt huppelen (gelukkig naast- en niet voor onze auto!) vinden we dat het tijd is om te stoppen. De dieren worden aan het eind van de middag en in de schemering actiever en dan willen wij niet op de weg zitten.
We zijn ondertussen in Mitchell aangekomen. Daar krijgen we een camperplaats met een eigen badkamertje. Alle camperplaatsen met stroom hebben dat hier. Dat is nog eens mazzel. Daar maken we dankbaar gebruik van!
We hebben vandaag meer dan 600 km. afgelegd. Morgen nog een kleine 600 km en dan zijn we in Brisbaine. Daar willen we dan weer een paar dagen blijven.
Francien en Henk: Goede service daar. En fijn weer een beetje in de bewoonde wereld. Ik geniet van jullie verhalen alsof ik erbij ben. Gezellig. Veel plezier nog. xx
Francine en Ton: Gezellig, lekker op je gemakkie van stadje naar stadje. Ziet er allemaal mooi uit. Geniet ervan..
Hans en Francis: Hoi Margareth en Frans, wat een mooie verhalen en wat een prachtige omgeving / foto’s. Groetjes en veel plezier.
Cor en Pieta: Dat was weer een dag vol avontuur. Voorspoedige reis morgen weer.
Mirka: Ja inderdaad wat een lange reis weer pffff en nu…. op naar de bewoonde wereld!…:)
Margareth en Frans de Wereld rond 