|
Warragul |
Warragul, Australia
Vandaag was echt een saaie dag. Niets bijzonders om over naar huis te schrijven….
Het was weer een dag van afscheid. We hebben het heerlijk gehad bij Hans en Jenny maar het is tijd om weer verder te gaan. Hans en Jenny zwaaien ons uit tot we hen niet meer kunnen zien.
We kunnen goed merken dat we een paar dagen niet zelf hebben gereden en dat er geen ander verkeer op de weg is. We starten de rit aan de verkeerde kant van de weg…. Oeps….
Gelukkig ziet Frans het bijna meteen en corrigeert hij zichzelf. Er is gelukkig geen ander verkeer op de weg. Dat is ook de reden waardoor het fout gaat. Als je een andere auto ziet rijden doe je het vanzelf goed. Als er geen andere verkeer is op het moment dat je weg rijdt moet je wel heel alert zijn. Zo ook het te voet oversteken van de straat. Het blijft “verkeerd” voelen om eerst naar rechts en dan naar links te kijken. En hoewel je weet dat er van de andere kant niets aan kan komen durf je toch niet over te steken voor je daar gekeken hebt!
Er vallen af en toe een paar regendruppels en de ruitenwissers doen het niet goed. Understatement van het jaar, bij een van de wissers is zelfs het rubber voor bijna de helft los van het ijzer. Tot nog toe hebben we er geen last van gehad, maar hier in het zuiden is het weer niet al te goed en valt er af en toe een buitje. Ik neem contact op met Apollo om toestemming te vragen om de wissers te vervangen. Ik wil namelijk wel de kosten terug!
Apollo gaat meteen akkoord en als we de rekening bewaren komt het wel goed bij inleveren van de camper. Dat komt goed uit want we zijn bijna in Bairnsdale en daar kunnen we zo nieuwe wissers halen.
Met mooie droge ramen rijden we even later de stad weer uit.
We hebben vandaag eigenlijk niet echt een doel om naartoe te rijden. We hebben er even over gedacht om naar Phillip Island te gaan maar daar zijn we al eens geweest. Het is er mooi maar ook heel erg commercieel en duur. Bovendien is de meest gerichte weg daarheen de weg waar we vorige keer een zwaar ongeluk hebben gehad. Ik wil daar niet meer door rijden.
We besluiten gewoon op ons gemakje richting Melbourne te gaan. Donderdag worden we in Rosebud verwacht, woensdag gaan we eerst in Frankston kijken. Dat betekent dat we vandaag overal daartussen kunnen stoppen.
Het landschap waar we doorheen rijden doet ons heel erg aan Nederland denken. Er zijn wat meer heuvels maar het is er net zo groen met rood-bonte en zwart-witte koeien er op. De wijdse vergezichten en enorme velden hebben plaats gemaakt voor omheinde weilanden met rijtjes bomen en huizen ertussen. Net als thuis!
De eerste stop is in de plaats Sale. Dat ziet er wel gezellig uit. We lopen wat door de straatjes. Op het moment dat ik langs de weg sta om een foto van een toren te maken hoor ik vlakbij het geluid van schurend en kreukelend metaal….. Oeioeioei…. 2 meter van mij vandaan is een vrouw bezig haar auto 10 cm. smaller te maken. Ze is te dicht langs een paal gereden…. dat ziet er niet best uit….
We drinken nog een kop koffie en lopen weer terug naar de auto. Vlak bij de camper staat een pick-up met twee honden in de bak. Een ligt er te slapen en is niet te zien, de andere zit te kijken wat Frans in vredesnaam allemaal uitvoert….
We hebben al enkele keren gezien dat er honden achter in de bak van een pick-up staan, soms zelfs los. Dat mag niet meer maar blijkbaar houdt niet iedereen zich daar aan. Dit duo kan in ieder geval niet van de wagen springen, zij zitten netjes in een kooi.
We rijden weer een stukje door. Uiteindelijk stoppen we in Warragul. Als we er door rijden lijkt het een mooie plaats met heel veel winkels. Maar als we er later te voet doorheen gaan zien we dat de meeste gebouwen een armoedige uitstraling hebben. Ook de winkels doen van dichtbij een beetje triest aan. Blijkbaar geen al te goed voorziene gemeenschap hier. We vinden wel een paar heel leuke souveniertjes voor de mannen (inclusief Kevin!). Pfff da’s ook weer een zorg minder! Het kost ons wel 3 wandelingetjes naar de winkel maar dat vinden ze daar niet erg! De eerste keer kopen we het ding voor onszelf. Ik mag het apparaatje in de winkel uitproberen en ik vind het best eng! Maar wat er dan gebeurt…. geweldig! We zijn er helemaal weg van en kopen het meteen.
Eenmaal weer buiten komen we op het idee dat Kevin het ook wel erg leuk zou vinden….
Weer terug dus.
Vervolgens lopen we op straat en bedenken we ons dat het ook een heel leuk ding voor John en Jerry zou zijn (voor groot en klein dus en ik zeg lekker niet wat het is!).
Dus voor de derde keer de winkel binnen. Ze hebben er nog net genoeg. We hebben de hele voorraad meegenomen!
De camping waar we nu overnachten is een vakantiepark en een centrum voor ouderen ineen. Een geweldig concept. Zouden ze bij ons ook moeten doen! Het betekent dat de helft van het vakantiepark bestaat uit woningen voor ouderen. Die moeten dan nog wel zelfstandig kunnen wonen. Het zijn mooie, goed onderhouden woningen en prachtige bloementuintjes ervoor.
Het park voorziet in een gemeenschapsruimte. Er is zoals op alle vakantieparken een kampkeuken met BBQ, ruimte met wasmachine en droger, toiletten en douches (hele mooie trouwens). De beheerder woont op het park. Er zijn plaatsen voor caravans en campers en evt. tenten. Het park is netjes en alle huisjes en woningen zien er keurig onderhouden uit. Ik houd wel van dit concept. De ouderen zitten niet achter de geraniums want alles wat voor het vakantiepark georganiseerd wordt is ook voor hen toegankelijk. Bovendien is het op een vakantiepark altijd levendig. Ze hebben volop aanspraak en er is sociale controle. De tuinen en woningen worden goed onderhouden.
We zien er niet zo veel meer van. Het is donker nu. Nog even snel de blog on-line en dan is het weer tijd om in ons bedje te kruipen. De dunne piama maar wel vervangen door de dikke want het is hier beduidend kouder dan we de afgelopen weken gewend zijn. Vandaag was het maar 17 graden. Gelukkig zijn de vooruitzichten goed. Morgen 21 graden maar donderdag is weer 28 graden voorspeld. Van mij mag het!
En dan gaat het mis…. ik krijg de blog niet geladen. De server van Travelpod reageert niet…. wat vervelend! Al die tijd dat we door de Outback hebben gezworven met minimaal bereik op de telefoon hebben we de blog gewoon bij kunnen werken. En nu zitten we aan de rand van een miljoenenstad en werkt de server niet….. en helaas kunnen we dit ook niet laten weten…. want de mails worden ook via Travelpod verstuurd. Hopelijk is het snel opgelost, anders gaat het vandaag niet meer lukken….. verdorie……
Cor en Pieta: Het lijkt wel ons Limburgs landschap maar dan net even wat verder weg.
Mirka: Ja Warragul is een aparte plaats met ’s winters sneeuw. Leuk he die seniorenwoningen!… 🙂
Margareth en Frans de Wereld rond 