|
Mainridge / Rosebud
Main Ridge, Australia |
Main Ridge, Australia
We hebben rond het middaguur afgesproken bij Ann en Jeff dus als we het Caravanpark in Frankston verlaten hebben we nog even tijd. In Dromana, een plaats die we onderweg tegen komen ligt een 17 km lange Cache route langs het strand. Mooie gelegenheid om er daar een paar van op te gaan halen.
We rijden Dromana binnen in het midden van de route.Maakt niet uit want we hebben toch geen tijd voor alles. We parkeren de camper en lopen het strand op. De eerste cache ligt vlakbij…. volgens de coordinaten midden in de duinen, tussen de struiken. En mogelijk dus ook tussen de spinnen en slangen. Daar gaan wij dus niet in! Dan de volgende maar…… Helaas, ook daar geven de coordinaten een plek aan in de struiken. En als ook nummer 3 in de struiken lijkt te liggen geven we het op. Hopelijk hebben we straks in de City meer succes!
We rijden door naar Mainridge. En het is heerlijk Ann en Jeff weer te zien. Hun hond Goldie doet een poging om ons van het erf af te blaffen maar eigenlijk is het een lieve goedzak. En evenals vorige keer doet Ann een poging om ons in twee dagen 10 kg zwaarder te maken met lekkere hapjes en heerlijke eigengemaakte ijskoffie. Ann blijft maar heen en weer rennen om het ons naar de zin te maken en het lukt maar niet om haar af te remmen….
Ze neemt ons mee voor een rit door de omgeving. We stoppen eerst bij de Seawind Gardens. Een verborgen schat. Een prachtig park hoog tegen een berg. Het wordt niet aangegeven op de weg en zelf hadden we dit dan ook nooit gevonden. Toch is het een groot, mooi onderhouden park met wandelpaden, uitkijkpunten met een geweldig zicht over de Port Phillip Bay en enkele beelden van William Rickett, een plaatselijke kunstenaar die uit hout prachtige beelden van aboriginal figuren maakte. Ik heb als souvenir van mijn bezoek aan het William Rickett Sanctuary in de Dandenongs nog een grote bult op mijn been zitten. Maakte een val met mijn telefoon in mijn broekzak. De zwelling die daardoor ontstond is nooit meer weg gegaan. Dus ik zal William Rickett ook nooit meer vergeten!
Het park is prachtig en de uitzichten spectaculair. Vervolgens gaan we naar Arthurs Seat, ook boven op een berg. Daar was een stoeltjeslift naartoe vanaf het strand maar nadat daar een paal van was ingestort is die afgebroken. Nu zijn ze bezig om een nieuwe te maken. Dit keer met gesloten cabines. Voor de kerst moet hij in gebruik genomen worden. Het uitzicht is ook hier spectaculair en ik kan met voorstellen dat het hier straks stervensdruk gaat worden. De cabines zijn wel een beetje gevoelig voor wind, ze hangen al behoorlijk te schommelen terwijl ze nog niet eens in gebruik zijn! Het uitzicht hier is spectaculair. In de verte zien we de torens van Melbourne liggen. Dat is een afstand van 60 km! Een beetje wazig, maar heel goed te zien.
Vervolgens gaat het richting Rosebud waar we een wandeling over het strand maken. Het water is kraakhelder maar wel behoorlijk koud. Toch is het lekker om er pootje te baden. Het is vandaag 31 graden maar er zijn zoals gewoonlijk maar een paar mensen op het strand. Het verbaast me elke keer weer!
In Rosebud vinden we nog een geweldige winkel. Heel toevallig want hij is gevestigd in een oude bioscoop die Ann ons wil laten zien. Het podium en de gaten voor de projector zitten nog steeds in de muren. Als we de winkel binnen stappen lijkt het of we terug stappen in de tijd. Kleding, sieraden, meubels…. een deel uit de Rock en Roll periode, compleet met petticoats, een deel uit de jaren 20. Geweldig! Helaas niets voor ons maar zo leuk om in rond te snuffelen!
Het is weer tijd om terug te gaan. Terwijl Ann met het avondeten aan de gang gaat zet ze de TV op een nieuwszender. En dan horen we dat IS een propagandafilm de wereld in heeft gestuurd met daarop maar liefst 3 mogelijke doelen in Australië. Alle drie in Melbourne. Hè, net nu we daar bijna zijn. Dat wilde ik nou echt niet weten! Hopelijk doen de veiligheidsdiensten hun werk hier goed. Een gewaarschuwd mens telt voor twee zullen we dan maar denken. Ik weet best dat we er ons leven niet door moeten laten beïnvloeden maar zo onbevangen als ik de afgelopen weken hier heb rondgelopen zal ik nu niet meer zijn. Jammer….
En dan weer terug naar Arthurs Seat. In het donker deze keer. Het is niet ver van het huis van Ann en Jeff vandaan maar het gaat wel door een gebied met heel veel kangaroes. En die kunnen ’s nachts tevoorschijn komen. Ann houdt er in elk geval rekening mee en rijdt een stuk langzamer dan overdag. In een paar minuten zijn we er. Het uitzicht is in een woord: Geweldig! We staan boven aan een berg en kijken over de kustplaatsjes heen naar de Port Phillip Bay. Die loopt hier rond zodat het lijkt of we de overkant van het water kunnen zien maar dat is Melbourne en zijn Subburbs. Het lijkt of iemand een enorme zak diamanten heeft leeggegooid over het gebied voor ons. Letterlijk Schitterend! Een prachtig einde van een heerlijke dag. Tijd om terug te gaan. Tijd voor de blog!
Kitty Marcelissen: Prachtig zeg!
Karin en Peter: Prachtig en indrukwekkend wauw.
Cor en Pieta: Laten jullie je niet afschrikken door de boodschap van IS maar blijf genieten van jullie prachtige reis. Het kan overal gebeuren en binnen blijven is geen optie. Frans de clubavond was heel geslaagd en interessant.
Francien en Henk: Wat een mooi land is het toch en wat een lieve vrienden. Geniet er maar lekker van. xx
Mirka: Heel mooi de “Mornington Peninsula” en de stranden zijn rond de Kerst en Januari bomvol – hier dus de grote vakantie!… 🙂
Jopie Smarius: Was weer een heerlijk verhaal!!!
Margareth en Frans de Wereld rond 