|
Een wandeling en een feest…
Yarra Junction, Australia |
Yarra Junction, Australia
We gaan vandaag apart op stap. Frans gaat met Ralph een wandeling maken en ik ga met Mirka naar het verjaardagsfeest van haar vriendin Astrid die 50 wordt.
Wat Frans betreft, die heeft een heerlijke dag in de natuur gehad. Ze zijn naar de Ada Tree gaan kijken. Nadat de wagen was geparkeerd nog een wandeling korte wandeling naar de boom. Een prachtige wandeling door de natuur hier. Enorme bomen maar geen enkele zo enorm als de Ada Tree. Die was wel 5 meter in doorsnee! Daarna ging de tocht naar een oude treinbrug. De rails ligt er niet meer op maar de brug is verder nog intact. Hij is enorm hoog. En Frans is er, ondanks zijn hoogtevrees, overheen gelopen! Nog even lekker een hapje eten bij de Pub. Ondanks dat er een bruiloft aan de gang was, toch gewoon open voor het overige publiek.
Na een lekker dagje in de natuur hebben ze nog een tijdje doorgebracht op het balkon van de cabin van Mirka en Ralph. En daar kwamen ze aan, de kangaroes. Vlak achter de camper door huppelden ze door het veld. He, heerlijk voor Frans maar ik ben wel jaloers dat ik dat niet gezien heb!
Mijn dag was vandaag totaal anders. Nadat Frans en Ralph vertrokken waren ben ik met Mirka naar de OP Shop in Warburton gereden. Een OP Shop is een winkel met tweedehands spullen. We moeten vanavond verkleed in de 60er jaren stijl. Flower Power… Ik had er al rekening mee gehouden en op de Victoria Market een hesje gekocht dat ik naderhand thuis ook kan dragen. Maar ik moet nog iets hebben voor in mijn haar. De OP shop had een leuk sjaaltje voor me. Knalrood. En er stond ook nog een heel leuke handtas met een olifant erop geborduurd en handvaten van grote kralen. Ook knalrood. Dat komt goed uit!
En omdat we er toch al zijn lopen we ook nog een paar andere winkeltjes binnen. Als laatste de Bakery waar we niet alleen een heerlijke kop koffie verorberen maar ook nog een lekker stuk chocoladetaart. Als we bij de camping terug komen vraagt Mirka om eens te laten zien hoe dat GEO Cachen nu in elkaar zit. Er ligt een cache vlak bij de ingang, dat hadden we al gezien op de app. We rijden naar de plaats die de telefoon aangeeft. En staan vervolgens aan de rand van de weg te kijken naar een aantal boomstammen in het hoge gras…. “Oei”, zegt Mirka, “hier zitten slangen. En het is lente…. Misschien als we hard stampen dat ze weg schieten…. Maar we hebben geen dichte schoenen aan….” Pffff, we zijn er zo dichtbij…. We kijken eens goed. Er is een paadje met wat minder gras naar de boom waar we de cache vermoeden. We wagen het er maar op. Stampend lopen we naar de boom. En ja hoor, daar ligt de cache! Gevonden! We schrijven onze naam in het boekje en loggen de cache op internet. En snel weer het gras uit!
We rijden terug naar de camping en doen ons best om onszelf om te toveren in hippies uit de Flower Power periode. En dan op naar het feest. Na een heel ruim uur rijden komen we op de bestemming aan. Het is al lekker druk. Veel van de gasten zijn Nederlanders. Het gaat er hier iets anders aan toe als bij ons. Om te beginnen moet iedereen zijn eigen eten en drinken betalen. We hebben een bedrag ingelegd en krijgen daarvoor een drie gangen diner en twee consumpties. Wie meer wil moet dat zelf betalen. Het diner wordt uitgesmeerd over de hele avond. Ondertussen wordt er volop gedanst op de 60er jaren muziek die de DJ draait. Na het dessert wordt de verjaardagstaart aangesneden. En ook de koffie of thee die je daar bij wilt drinken moet je zelf betalen.
In een gesprek met een van mijn tafelgenoten kom ik er achter dat ook als je je verjaardag thuis viert van de gasten verwacht wordt dat ze zelf een schotel eten of hapjes mee brengen. Eigenlijk helemaal zo gek nog niet. Dan kun je tenminste nog eens een feestje geven!
Er worden fotosessie gehouden waar we allemaal een printje van mee krijgen. Ik raak aan de praat met een goede vriend van Mirka, Keith Paulusse. Hij heeft een boek geschreven getiteld: “Vertrek”. Het gaat over het vertrek van hem en zijn familie in de 50er jaren vanuit Nederland naar Australië. Met het schip de Johan van Oldebarneveld. Omdat mijn eigen ouders dat in die periode ook gedaan hebben en zelfs met hetzelfde schip, wil ik dat erg graag lezen. Ik heb in Nederland al eens rond gekeken maar kon het niet vinden, ook niet de engelse versie. Keith geeft mij een kaartje om de e-book versie te downloaden. Die is wel in het engels maar dat maakt mij niet uit. Geweldig!
Na een gezellige avond is het weer tijd om huiswaarts te gaan. Deze keer nog wat langzamer want het is donker en dan kunnen er veel dieren op de weg zitten. Vooral kangaroes kunnen nogal eens plotseling oversteken. Gelukkig komen we alleen een overstekend vosje tegen maar dat was ruim op tijd weer aan de overkant. Om 0.30 uur zijn we weer terug op de camping. Behoorlijk laat, maar toch…. tijd voor de blog!
Cor en Pieta: Nou Margareth wij vieren op 11 december ons feestje, maar wij doen het alleen gewoon op de Hollandse manier en niet op de Australische. Op de Australische manier kun je wel 100 gasten uitnodigen!
Margareth en Frans de Wereld rond 