|
Sinterklaas
Yarra Junction, Australia |
Yarra Junction, Australia
Het valt vanochtend niet mee om uit mijn bedje te komen. Het is vannacht erg laat geworden en daarnaast zat mijn hoofd zo vol van alle indrukken van de avond dat ik ook nog eens niet meteen kon slapen. Ik wordt ook nog eens regelmatig wakker, maar dat is mijn eigen schuld. Ik heb de wekker niet gezet. Ik dacht dat ik wel op tijd wakker zou worden. En dat ben ik ook, maar vannacht was ik zo bang dat ik me zou verslapen dat ik elk half uur zowat op de wekker heb gekeken. En nu voelt mijn hoofd aan alsof het gevuld is met watten… Maar ik moet er uit. Ik moet een koude schotel gaan maken, dat had ik beloofd. En al je iets beloofd dan moet je dat doen ook! Dus sta ik even later nog helemaal duf van de slaap de aardappels te schillen….
Hier in Melbourne en omgeving leeft een grote groep Nederlanders. Zij proberen om hier, zo ver van huis, de tradities van thuis een beetje in ere te houden. Een van de grootste Nederlandse tradities is toch wel Sinterklaas. En vanmiddag komt de Goed Heilig Man in de Dutch Abel Tasman Club in de subburb Carnegie (een voorstad van Melbourne). Mirka en Ralph nemen ons daar mee naartoe.
We vertrekken ruim op tijd want we moeten zo’n 1,5 uur rijden voor we er zijn. Onderweg komen we langs een klein cafeetje, Roadhouse staat er op het bord. Het gebouwtje is heel grappig versierd met allerlei schilderingen en er staat zelfs een front van een auto op het dak. We maken wat foto’s en rijden weer verder. De omgeving is hier prachtig mooi met schitterende groene heuvels, enorme hoge bomen en prachtige varens. Geweldig!
Vlak bij Carnegie is ook de wijk waar Ralph is opgegroeid. We gaan er snel nog even een kijkje nemen. Ongelooflijk, wat vroeger een gewone arbeiderswijk was is nu een woonwijk met prachtige Edwardiaanse huizen in een brede groene straat. Ralph vertelt dat die huizen er vroeger ook al stonden en gewoon van de arbeiders waren. Je kon dan wel een groot huis hebben maar dat stelde in die tijd niets voor. Tegenwoordig gaat hier geen huis meer voor minder dan een miljoen dollar weg!
We lopen de Abel Tasman Club in en worden hartelijk verwelkomd. Wildvreemde mensen, je geeft ze een hand en wordt vervolgens omhelsd alsof ze je al jaren kennen! We worden meteen opgenomen in de groep.
Het is net 1 uur dus wil ik graag beginnen met een kop koffie. Maar nee, dat is niet Australisch. Hier gaat het andersom. Eerst een aperitief en dan de broodjes met een kop koffie of thee. Met het gevolg dat ik even later op een bijna lege maag een glas wijn zit weg te werken. Pfff als dat maar goed gaat…. Gelukkig kunnen we zo aan de broodjes beginnen en komt de koffie er ook al snel aan. De muziek wordt verzorgd door een van de leden. Hij speelt met volle overtuiging op zijn accordeon. Ik heb geen idee wat hij speelt. Heel af en toe herken ik een paar noten maar verder klinkt het voor mij ongeveer hetzelfde als wanneer Pukkie (onze kat) me iets duidelijk wil maken…. Eerlijk gezegd, als ik had kunnen toveren had ik waarschijnlijk zijn accordeonnetje weg getoverd…. En dan eindelijk is het tijd voor Sinterklaas. We moeten zingen. De accordeon zet de liedjes in en het volk volgt. Er liggen boekjes met de tekst op tafel want de meesten zijn al heel lang hier in Australië en dan willen de woorden van een Hollands liedje nog wel eens vervagen.
En eindelijk als iedereen zowat wanhopig met de laatste liedjes van het boekje bezig is komen de Sint en zijn twee Roetpieten binnen. Roetpieten want de schmink is duidelijk met grote haast aangebracht. Ik verdenk een van de Pieten er sterk van dat ze net nog tegenover me aan tafel zat. Zonder roet dan uiteraard…. Sinterklaas neemt de tijd om naar voren te lopen. We kunnen zelfs een praatje met hem maken. Erg knap van die man dat hij nu al hier is. En dat op zijn leeftijd! Gisteren nog hebben de kleinkinderen hem in Dongen opgezocht. Hij moet vast erg moe zijn van de snelle, lange reis…
Sint en zijn Pieten gaan op het podium zitten. Er worden een paar leden naar voren geroepen en in het zonnetje gezet. En dan is het weer tijd voor hem om te vertrekken. Terug naar Nederland want daar zitten een heleboel kindertjes met smart op hem te wachten!
Het is gezellig aan de tafel. We kletsen wat af. En als het tijd is om weer te vertrekken hebben het telefoonnummer in onze zak van Christina en Gerard die ons op ons hart drukken om als we weer naar Melbourne komen geen hotel te boeken maar bij hen te komen logeren. Geweldig toch!
We maken de lange tocht terug naar het Caravanpark. Door het prachtige uitzicht onderweg lijkt de afstand helemaal niet zo lang. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Wat is het hier mooi! Als we de inrit van de camping op draaien huppelt er een groep kangaroes voor ons weg. Even later verschijnen ze achter de camper. Ze kijken nieuwsgierig wat Frans allemaal aan het doen is en laten zich rustig op de foto zetten. We lopen ook nog even een rondje samen met Mirka om te kijken of we de koala kunnen vinden die hier vaak in de bomen logeert. Die laat zich helaas niet zien maar het is toch lekker om hier even rond te lopen.
We beëindigen de dag met een lekkere koude schotel bij Mirka en Ralph op het balkon. Het is heerlijk rustig. De enige geluiden die we horen zijn de geluiden van de natuur: de wind door de bomen, de vogels en de krekels. En terwijl ik daar zit bedenk ik me dat ik over vier dagen al weer thuis ben. Een totaal andere wereld. Wat een onwerkelijk gevoel is dat. En natuurlijk kijk ik er naar uit om iedereen weer te zien en de kids en kleinkinderen weer te kunnen knuffelen. Maar ik weet nu al dat ik dit land weer vreselijk ga missen….
Jopie Smarius: Kan me voorstellen wat voor indruk dit voor jullie betekent! afscheid!!!
Annie Diepens: Geniet nog van jullie laatste dagen daar, en dan weer welkom terug. Groetjes
Cor en Pieta: Je moet er wel een stukje voor reizen maar dan kom je wel bij sinterklaas en dat gebeurd hier vast niet. En zo te zien genieten jullie er enorm van. Geniet van jullie laatste dagen in Australië want het duurt wel weer even voor jullie dit prachtige land weer gaan zien. Maar evenzogoed zijn wij ook weer blij als we jullie weer zien met heel veel mooie herinneringen.
Margareth en Frans de Wereld rond 