|
Een lach en een traan
Melbourne , Australia |
Melbourne , Australia
Melbourne is voor mij de meest belangrijke plaats van heel Australie. Hoeveel mooie dingen ik ook heb gezien, in Melbourne ben ik geboren en dat blijft dan ook mijn stad. Ik ben er met hart en ziel aan verknocht.
Maar dat heb ik niet van een vreemde. Ook mijn vader was verknocht aan Melbourne. Steeds weer vertelde hij over de tijd dat ze hier woonden. Hoe geweldig hij het hier vond. Hoe graag hij hier was gebleven…
We hebben mijn vader mee genomen op deze fantastische vakantie. Althans, een klein deel van zijn as. Hij reisde mee, voor op het dashboard van de camper. En de afgelopen dagen ging hij mee in mijn tas door Melbourne heen. Hij bezocht de plekjes waar hij zo van hield, het Flinder Street Station, de Swanson Street, de Victoria Markets en niet te vergeten het huis in de Mooltan Street. En vandaag gaan we de as uitstrooien bij het prachtige oorlogsmonument van Melbourne waar hij zo mooi over kon vertellen.
Als we in Melbourne aankomen steken we eerst in de kerk tegenover het station een kaarsje op voor onze ouders. Ik schrijf een klein stukje erover in het boek dat erbij ligt voor we weer naar buiten gaan. Samen met Mirka steek ik ook nog een kaarsje op voor onze kinderen.
Ik heb er lang over nagedacht. Want ook in de Alexandra Gardens kwamen mijn ouders vaak. Die liggen tegen de Shrine aan. Vandaag zijn we gaan kijken. En de Shrine leek ons de mooiste plaats. We hebben mijn vader een plekje gegeven aan de voet van een standbeeld van een soldaat. Het staat recht tegenover de eeuwig brandende vlam en er staan 3 vlaggen voor. Vanaf deze plaats kijk je ook op de Shrine en je ziet in de verte de City liggen. Mijn vader vertelde ook altijd vol vuur over zijn diensttijd dus dat helpt ook met de keuze. En elk jaar op 11 november wordt op deze plaats een herdenkingsdienst gehouden. Dat lijkt me dus een fantastische plaats!
We strooien de as in de struiken rondom het beeld. De plaats is afgebakend door een hekje. Daarna gaan we de Shrine binnen. We zijn er al vaker geweest. Zelfs ooit tijdens de officiele ceremonie op 11 november, enkele jaren terug. Maar het blijft indrukwekkend.
Binnen staat net een gids uitleg te geven. Het midden van de Shrine is een vierkante ruimte. In het midden van die ruimte ligt een vierkante steen, verzonken in de vloer. Op de steen staat: “Greater love hath no man” een deel uit een citaat uit de bijbel. Het hele citaat vertelt dat niemand meer liefde had dan diegene die zijn leven voor anderen gaf.
Er zijn 3 redenen waarom de steen diep in de vloer verzonken ligt:
1. Zo blijven de mensen er af.
2. Het is de bedoeling dat hij op een grafsteen lijkt.
3. Als je de tekst wilt lezen buig je vanzelf je hoofd.
Er ligt niemand begraven maar het is bedoeld als een plek waar de familie kan rouwen om hun geliefde die niet is teruggekeerd.
Elk jaar op 11 november komt er een zonnestraal door een gat in het dak. In 12 minuten loopt die van rechts naar links over de steen. Om precies 11.11 uur schijnt de straal op het woord Love. En wij zijn net op tijd om een snelle nabootsing mee te maken.
We staan te wachten bij de steen en dan klinkt “The Last Post” . Alsof het zo moet zijn! Geweldig!
Terwijl de tranen over mijn wangen rollen film ik de lichtstraal die over de steen schijnt. En als ik dan opkijk zie ik dat een van de soldaten die in het stenen gewelf zijn uitgehakt sprekend op mijn vader lijkt!
Ik denk dat hij onze keuze heeft goedgekeurd!
Na de ceremonie lopen we nog over het balkon met een prachtig uitzicht over de stad. We nemen nog een kijkje in de benedenverdieping en dan verlaten we de Shrine. Ik kijk nog even naar het beeld van de soldaat. Dag Pap!
Nu is het tijd voor wat vrolijkers. Want Mirka is vandaag jarig.
Mirka’s vader kwam uit Polen. Als Mirka jarig was ging ze met haar vader naar een Poolse Bakery in St. Kilda. Helaas zijn haar ouders ook allebei overleden. Daarom wil ze vandaag graag met ons naar de Bakery.
Onderweg komen we ook nog langs het Lunapark. Ik heb er oude foto’s van. En wie weet zijn onze ouders hier wel met de kinderen geweest. Dan moet daar wel een foto gemaakt worden!
Over de Bakery is geen woord teveel gezegd. Wel behoorlijk prijzig maar lekker!!!
Maar de tour door Memory Lane is nog niet voorbij. De volgende stop is Station Pier. Tegenwoordig het vertrekpunt van de Spirit of Tasmania maar vroeger kwamen hier de schepen met de emigranten aan. En hier vertrokken ze dus ook weer.
Het is van buiten niet veel veranderd. De Spirit of Tasmania ligt aangemeerd en als we het balkon naast de boot opstappen is het niet moeilijk om je voor te stellen hoe in 1957 onze vrienden hier hebben gestaan om ons uit te zwaaien. Het ziet er nog net zo uit als op de foto’s.
We beeindigen de trip met een heerlijke maaltijd in het gebouw dat vroeger het stationnetje geweest moet zijn. En dan is het tijd om aan de lange weg terug te beginnen. Eerst de tram, dan de trein en vervolgens nog een half uurtje met de auto. Met een beetje geluk zijn we voor 1 uur weer bij de camper.
En we hebben geluk. We zijn er zelfs al weer om 0.30 uur. De dag had nog een klein kadootje voor ons. Het is de hele week bewolkt geweest. Maar nu is het helder met een prachtige sterrenhemel. Schitterende heldere sterren, geweldig!
Het is al laat, maar ik wil toch de blog nog on line zetten. En terwijl ik met de foto’s bezig ben valt me op dat de soldaat in het gewelf eigenlijk helemaal niet op mijn vader lijkt. Zou dat dan toch een teken geweest zijn?
Het was een lange en vermoeiende dag. Maar het was het waard. Een indrukwekkende dag met een lach en een traan. Heel fijn om die te kunnen delen met onze lieve vrienden Mirka en Ralph. Voorlopig hebben we ook weer afscheid moeten nemen van die prachtige stad, Melbourne.
We hebben nu wel nog een extra reden om hier weer terug te komen. Dag Pap….
Cor en Pieta: Een heel indrukwekkend maar tevens mooie dag voor jullie. Mooi hoor Margareth je rode tas.
Karin en Peter: Vandaag de blog gelezen….. met een lach en een traan. Een heel klein stukje van ons pap is definitief terug in zijn zo geliefde Melbourne. ❤ ❤
Francien en Henk: Wat een speciale dag voor jullie heel mooi gedaan dit maakt jullie reis nog mooier. Dikke kus xx
Jacqueline: Pffff heftig maar ook bijzonder dat je dit hebt kunnen doen. 🙂 🙂 🙂
Marja en Jan: Mooi verhaal over de as van je vader, Margareth, en die gedenksteen in de Shrine…het heeft zo moeten zijn ja. C.U.
Mirka: In een zin Margareth: “Het was een geweldige dag!” Fijn dat we jullie hebben kunnen helpen met deze speciale opdracht voor jou….maar ook heel geweldig dat jullie beide aanwezig waren voor mijn verjaardag te vieren – wat een kado!!..xxx
Margareth en Frans de Wereld rond 